భజ గోవిందం - 2

4. నళినీదళగతజలమతితరళం, తద్వత్ జీవిత మతిశయచపలం|
విద్ధి, వ్యాధ్యభిమానగ్రస్తం, లోకం శోకహతం చ సమస్తం ||

తామరాకు మీది నీటిబిందువెంత తరళమై యుంటుందో (అస్థిరంగా కదులుతుందో) అలాగే ఈ జీవితం కూడా అతి చపలం (చంచలం) అయినట్టిది. ఈ లోకమంతా రోగాలతోనూ, మానసిక దురహంకార, దుఃఖః, దురభిమానాలతోనూ పీడింపబడుతూ ఉంటుందని తెలుసుకో.

5. యావత్ విత్తోపార్జనశక్తః తావన్నిజపరివారోరక్తః |
పశ్చాత్ జీవతి, జర్జరదేహే, వార్తాం కీపి న పృచ్చతి గేహే ||

నీలో ధనార్జన శక్తి ఉన్నన్నాళూ (నీవు సంపాదిస్తున్ననాళ్ళూ) నీ పరివారం అంతా నీ యందు అనురాగం చూపుతారు. ఆ తరవాత నీ దేహంలో ముసలితనం ప్రవేశించినప్పుడు, నీ ఇంట్లోనే, నీ క్షేమ సమాచారాలు ఎవారూ అడగరు.

6.యావత్ పవనో నివసతి దేహే, తావత్ పృచ్చతి కుశలం గేహే |
గతవతి వాయౌ దేహాపాయే, భార్యా బిభ్యతి తస్మిన్ కాయే ||

శరీరంలో ఊపిరి ఉన్నంతవరకే, ఇంట్లో వారు నీ కుశలం గురించి అడుగుతారు. ఆ వాయువు కాస్తా వెళ్ళిపోయి, దేహం చెడేసరికీ, ఈ శరీరాన్ని చూసి నీ భార్య కూడా భయపడిపోతుంది.

Verse 4

The water drop on the lotus leaf trembles. So too is life, precarious and unstable. Know it to be in the grip of disease and anxiety, and smitten with sorrow.


Whatever we seek to obtain in the world is ever mixed with pain. Suppose we get a thing, immediately we were worried about its safety. Along with acquisition arises the fear that we may lose it and sorrow attends its loss. The afflictions of the body are numberless. Innumerable are the attachments that prey upon the mind and the anxieties which they breed. The pleasures of such attachments are not real. In very truth, they are only cares and sorrows. Disease and attachments are the terrible crocodiles that threaten to devour our soul. In the manner of the puranic elephant which cried out to Narayana to rescue it from danger, we too should seek refuge in God.

Verse 5

As long as you are able to earn, so long will your kinsfolk be attached to you. After that, when your body has become infirm, no one will speak to you even in your own home.


Do not cling to what is not substantial. There is only one thing to which you should attach yourself. Cling to the feet of Govinda. Forgetting it, you come to grief, attaching yourself to other things which are impermanent and unsure. The love that your kinsmen show to you and their interest in your welfare depends on the benefit they can derive from you. When you become old and are no more able to earn, they will get away from you. Do not be deceived seeing people gather round you now.


Verse 6

People at home concern themselves about your welfare so long as there is breath in your body. When the life-breath takes leave of your body, even the wife is afraid of that body.


The bonds of the body subsists only so long as life lasts. One must perform the duties of a householder. But, a wise man will act realizing the limitations of everything. It is profitless to mistake the fleeting for the permanent. If one acts with a proper understanding of things, one would have less cause for grief.